baharatsızlar!

üniformalı;'  şunu da bir düzgün koysanız da beklemesek böyle' diyor. "nerden bilelim, her gün polis ehliyet ruhsat istemiyor!" diyorum. benden yaşlarca büyük adam terslenişimle, kendine geliyor. yüzünde yaftalanmış eğreti bi gülümseme; kafasını eğip; yolcu koltuğunda oturan bana dönüp; alttan alıcı cümleler sarfediyor kekeme kekeme. Galip geliyorum. Galiplik kötülüğü doğruyor sonralarda da.

  yaşlarca küçük başka bir kız da "al canım bir de bunu dene" diyor. CANI oluyorum, dünden önceki gün doğmuş; dün büyümüş, bugün insan olmuş kızın. "surat astırıyorlar, kapris yaptırıyorlar."

  göklerden bakmaya, görgüsüz , bayağı bir bürokrasi budalası gibi hak savunuculuğuna soyunmaya mecbur ediyorlar. Başka türlüsünden anlamıyorlar.

 

  "Senin hakkını ben mi savunayım, ey 30 yaşındaki sarı kafalı kadın!" desen; olmaz. anlamazlar. Sonra da orda burda anlatırlar; beyninin tüm hatlarını numune bir kırmızı rujla çizebileceklerin. Sinirden gözlerin falan dolsa da olmaz; sakın! anlaşılmaz ki. Romantik, hayalsiz, baharatsız müsveddeler dersin, en büyük küfür olur. Ama senin küfür etmene de gerek yok. Onu da anlamazlar. Belki de sen; asla o kadar çeperli olamayacaksındır. Asla topuklu ayakkabıların ve umutsuz tembel bir tadın olamayacağından endişelisindir de tüm kuskuntun bundandır!

 

Ah şimdi nasıl kuryamayasın değişim saatini. Nasıl istemeyesin başka türlü şeyler. Senin ne suçun var ola ki. Karınlarının içinde hareketli yengeçler taşıyan insanlar nasıl acı çekmezler.

 

Her şey herkesleşiyordu,  Herkes her şeyleşiyordu...